... en meestal kijk ik dan uit waar ik loop.
Want een trede missen is onplezierig.
En als je denkt dat er nog een tree komt, maar je bent er al, dan is dat net zo vervelend.
Maar ik werd een beetje afgeleid.
Door de zon.
En de schaduw.
Want dat is de schaduwkant van een zonnige dag.
En, dacht ik, voor ik mijn aandacht weer op de treden vestig, laat ik dat beeld even vastleggen.
Daar moet een schilderij in zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten